برخی معتقدند که همراه کلمهٔ «پیشه» باید نام آن پیشه بیاید نه نام دارندهٔ آن. بنابراین باید به جای «شاعر پیشه» و «عاشق پیشه»، «شاعری پیشه» و «عاشقی پیشه» گفته شود. در این باره باید گفت که ترکیبهایی مانند جوانمرد پیشه، عیار پیشه، دزد پیشه، و غیره در متون فارسی کهن هم به کار رفته است. گذشته از این، ترکیبهای «شاعر پیشه» و «عاشق پیشه» امروزه در گفتار و نوشتار بسیار متداول بوده، در آثار استادان معاصر هم فراوان به کار رفته اند. بنابراین منعی برای کاربرد آنها وجود ندارد.