فقدان پیرنامدار ویراستاری فارسی استاد احمد سمیعی گیلانی را به عالم علم و ادب و به طور ویژه به جامعۀ ویراستاران ایران، تسلیت می گوییم

 

سرانجام بر مرگ باشد گذر

 

او سالها برای ویرایش، ترجمه، و درست نویسی فارسی پدری کرد و مخصوصاً ویرایش را از آب و گل کشید ، سر و سامان داد و راهی بازار کرد. میزان درد فقدان او را از فرانکلین، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، مرکز نشر دانشگاهی و نامۀ فرهنگستان باید پرسید که سالهای سال در کانون هرکدام حضوری محسوس داشت. اگر او اجازه می داد که نامش را در شناسنامۀ کتابهایی که با ویرایش وی تشخص یافته و راهی بازار شده، قید کنند، امروز چه همه کتابهایی که به نام او مزیّن نبود! یا اگر نام ویراستاران و خبرگانی که مستقیم از کلاسها و جلسات، یا غیر مستقیم از کتابها و آثار او بهره برده اند در دفتری ثبت می شد، آن دفتر اینک کتابی کرامند شده بود که کمتر صاحب نامی را در عرصۀ ویرایش می توانستی یافت که به بودن نامش در این کتاب مفتخر نباشد؛ اما احمد سمیعی مرد خودنمایی نبود هرچند که اگر هم می بود حقش بود. این سالهای آخر بیشترین حضورش در فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود، همیشه حتی زمانی که درجلسات رسمی هم شرکت می کرد مقاله ای مطلبی یا کتابی زیر دستش بود و قلمی که هر دم و لحظه روی کاغذ می لغزید و کلمه ای و جمله ای را جابه‌جا می کرد یا نقطه ای، علامت سؤالی، پایان یا در میانۀ جمله می گذاشت. بی شک کمترکسی به اندازۀ او حرص کار داشت و از دم و لحظۀ حیات به نیکی بهره بر می‌داشت. مراکز و نهاد های ویراستاری یا نه همهٔ ویراستاران، امروز ناباورانه به سایۀ او بالای سر کتابها خیره مانده اند و از خود می پرسند: مگر می شود که ویراستاری باشد و احمد سمیعی نباشد؟ فقدان پیرنامدار ویراستاری فارسی استاد احمد سمیعی گیلانی را به عالم علم و ادب و به طور ویژه به جامعۀ ویراستاران ایران، تسلیت می گوییم.

 دکتر محمد جعفر یاحقی رئیس انجمن علمی ویراستاری ایران

 

فرم ورود اعضاء انجمن